امضا: «ovissi 04» (پایین راست)
رنگ‌روغن روی بوم
77×102 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1383
- اثر حاضر در کتاب «نقاشی‌های ناصر اویسی» (ص 96)، انتشارات گویا (1392) به چاپ رسیده است.

سوژه‌های اصلی آثار اویسی را اسب‌ها و زنان تشکیل می‌دهند. نقاشی‌های او برگرفته از فرهنگ ایرانی در گذار از سنت به مدرنیته است. اویسی از نقاشان جنبش سقاخانه بود که با تکرار موتیف‌های ایرانی برگرفته از کاشیکاری‌ها، سفالینه‌های سلجوقی، نگاره‌های صفوی و پرده‌های قلمکار قاجاری را در هم آمیخت و نقشی نو در انداخت که در آن نگرش ایرانی و شرقی با بیانی مدرنیستی بر پرده بوم نمایان شد.

اثر پیش رو که به دوره متأخر آثار هنرمند تعلق دارد یک زن شرقی را در حال خنیاگری سوار بر اسبی به تصویر می‌کشد که سبک شخصی وی را به نمایش می‌گذارد. زن به صورت تمام‌رخ و اسب به صورت نیمرخ به تصویر درآمده‌اند، لیکن نقاش فرم دو فیگور را در هم ادغام کرده و با استفاده از رنگ‌ها و موتیف‌های تزیینی یکسان نوعی یگانگی به آن‌ها بخشیده است. ‌فرم‌ها به شیوه‌ای کاملاً مدرنیستی خلق شده‌ و خطوط کناره‌نمای زمخت سیاه و اغراق در پیکره زن، اسب و سایر تزیینات جنبه‌های اکسپرسیونیستی اثر را قوت بخشیده‌اند. علاقه اویسی به قلمروی نقاشی تزیینی در این اثر کاملاً هویداست. او با الهام از موتیف‌های هنر شرقی و ایرانی بافتی گلدار ایجاد کرده و سوژه‌ها را با آن پوشانده است. بدین ترتیب نوعی وحدت و یکپارچگی به کل عناصر بخشیده که به عنوان یک سوژه واحد بر سطح ساده بوم خودنمایی می‌کنند. زمینه اثر با رنگ طلایی پوشانده شده و رنگ‌های استفاده شده در فیگورها و موتیف‌های تزیینی در تضادی آشکار با رنگ پسزمینه بر پویایی اثر افزوده‌اند. رویکرد اکسپرسیو نقاش حتی در رد قلم‌هایی که در زمینه ساده اثر دیده می‌شوند نیز خود را عیان می‌کند. ترکیب کلی به قرینگی تمایل دارد، لیکن نوع قرارگیری فیگور اسب، ساختار علَم در سمت راست و فیگور زن در حال نواختن، اثر را از سکون و انفعال خارج می‌کند. آن‌چه بیش از همه در این اثر توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند، نگاه گیرا و چهره متین زن شرقی است که در کنار همه اشارات شرقی بیننده را به شنیدن موسیقی پنهان در اثر فرامی‌خواند؛ گویی نوای سازش از پس تمام مؤلفه‌های فرهنگی نمایان در تابلو شنیده می‌شود.