در مجموعه آثار نقاشیخط رضا مافی از دهه پنجاه، آزادی و رهایی حروف درهم‌تنیده‌، محور اصلی کار اوست. این بافتار با ایجاد ضرباهنگی منحصربه‌فرد، همچون کلیتی خودبسنده، حرکتی پیوسته و سیال را بر سطح بوم ایجاد می‌کنند که مخاطب افسون می‌شود. نقطه اوج آثار مافی اما نه تکنیک و مهارت والایش در خوشنویسی و درک عمیقش از ترکیبات رنگی و سایه‌زنی، بلکه شناخت عمیق‌اش از فرم‌ حروف و هندسه موجود در خطاطی ایرانی و تبدیل آن به نقاشی است.
مافی در خط‌نگاره‌هایش همواره تلاش کرد تا با حفظ اصول و حسن خط، ترکیبی مواج از حروف قوس‌دار و پرانحنا را با تکیه بر یک پالت رنگی محدود، با گرایش به نوعی مینیمالیسم نمایان کند. آن‌چه در اثر حاضر بیش از همه خودنمایی می‌کند، نه اصرار بر حفظ هویت و ساختار خوشنویسی سنتی، بلکه قابلیت فرمال نستعلیق، برای هماهنگ شدن با زیبایی‌شناسی مدرنیستی است. همان قابلیت‌ بی‌نظیری که چندین دهه به هنرمندان نوسنتگرای ایرانی این فرصت را داده تا با ترکیب‌بندی‌های متنوع و خارج کردن کلمات و حروف از ساختار معنایی و با استناد به فرم هندسی آن، آثار جدیدی پدید آورند.
اثر پیش رو آشکارا نشان می‌دهد مافی در مسیر جست‌وجوهایش به سراغ فرم‌ها و ترکیب‌بندی‌های حروف نستعلیق و شکسته‌نستعلیق رفت، تا ترکیب‌هایی از حروف را تنها به مثابه نشانه‌های تصویری، فارغ از کارکرد معنایی، وارد نقاشی‌ کند و از آن پس با ایجاد بافتاری منسجم و نوین از درهم‌آمیختگی حروف و کلمات، توانست رهیافتی هنرمندانه و مدرن از خوشنویسی ایرانی را برای هنر معاصر ایران به ارمغان آورد.
این رویکرد هنرمند در محدود ساختن فضای رنگی و اصرار بر هم‌پوشانی فرم‌ها، ارجاعی است به نوعی هنر انتزاعی با چاشنی معناباختگی کلام. هنرمند با این روش، آگاهانه ترکیب اثر را از تقارن خارج ‌ساخته، آن‌چنان که پویایی ذاتی حروف کشیده و منحنی نستعلیق، چشم هر بیننده‌ای را در فضای تابلو می‌گرداند. مافی با تکیه بر رویکرد خاص خود در به‌کارگیری خط به مثابه نقشمایه، اجرای حروف و کلمات را به‌صورتی کاملاً بداهه انجام داده و خط را آشکارا در خدمت فرم درآورده و سطح بوم را به بستری برای کنش نقاشانه تبدیل کرده است.
در این‌جا شکوه و هماهنگی ماهرانه رنگ‌ها، تأکید نقاش بر شکستن تقارن ذاتیِ هندسه حروف و مواجهه فرم‌های رهاشده در تصویر، نظم سنتیِ مرسوم بین حروف و اتصالات آن‌ها را به چالش می‌کشد و حرکت دوار کلمات، چرخشی سماع‌گونه به چشم مخاطب القا می‌کند.
در این دوره از کارنامه رضا مافی، تنوع در فرآیند نقاشی با حروف، در نتیجه اقتباس وی از فرم امواج دریا و رمل‌های کویر است؛ آن‌چنان که در این‌جا حروف و کلمات در بافتاری تازه، بی‌توجه به خوانشِ نوشتار، ترکیب و تصویر شده‌اند. شایان ذکر است که آثار این هنرمند در موزه‌ها و مجموعه‌های معتبری همچون موزه هنرهای معاصر تهران، موزه هنرهای زیبا سعدآباد، موزه جهان‌‌نما نیاوران و موزه صنعتی کرمان نگهداری می‌شوند.