محمد طباطبایی در نقاشی‌هایش نگاهی مفهومی به رفتار انسانی دارد. گفتمان هنری او در سطح بوم، اگرچه ساده می‌نماید، اما عناصر نمادپردازانه‌ای که با حیوانات در آثارش ارایه می‌دهد، ارجاعاتی به تاریخ و کهن‌الگوهای بصری و مکتوبات تمدن‌های ایرانی دارد. او با ترکیب شمایل انسانی و حیوانی، معنابخشی رفتار انسانی را در حیوانات جست‌وجو می‌کند، همان‌گونه که در اشکال بصری تمدن ایران، این ترکیب‌ها در قالب شمایل اساطیری اسفنکس، شیردال، تکوک و… موجود است و حتی مثل‌ها و حکایات فرهنگ عمومی گذشته نیز مملو از چنین نگره‌هایی است. حاصل، نقبی به این گذشته و فرهنگ پاپیولار گذشته است. طباطبایی با بازنمایی چنین تفکری به نقد انسان معاصر می‌پردازد و رفتار انسانی را مورد پرسش قرار می‌دهد.