امضا: «82 D» (بالا راست)
رنگ‌روغن روی بوم
100×120 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1382

نگارگری ایرانی همواره منبع اصلی الهام برای خلق آثار رضا درخشانی است. توجه به دستاوردهای بیانگری تصویری در هنر ایرانی که از اواخر دهه شصت در آثار درخشانی نمودار شد و تا به امروز ادامه دارد، سبب خلق مجموعه‌هایی چون نغمه‌های شبانه پارسی، موسیقی و طرب، مهمانی باغ‌های ایرانی و شکارگاه شده که به واسطه تأثیرپذیری از دستاوردهای مدرنیسم غربی چون آبستره و اکسپرسیون، سوژه‌های نقاشی ایرانی را وارد دنیایی نو و جهانی متفاوت کرده است.

تابلوی پیش رو بیانگر اقتباسی کامل توسط درخشانی از نگاره «دیدار همای و همایون» از دیوان خواجوی کرمانی متعلق به اواخر قرن هشتم هجری قمری در مکتب جلایری است. این کتاب منسوب به جنید بغدادی (سلطانی) و به خط نستعلیق میرعلی تبریزی، از اهمیت ویژه‌ای در سنت نگارگری ایرانی برخوردار است.

این نگاره نخستین مواجهه شاهزاده همای با معشوق خود همایون پری‌رو را نشان می‌دهد. شاهزاده عاشق پیشه سوار بر اسب رهوار خود به باغی بهشتی رسیده که معشوقه‌اش در کاخ محصور آن سکنا دارد. رضا درخشانی در اقتباس خود با حذف عناصر تزیینی و عدم پرداخت به جزییات، تصویری را ساخته و پرداخته کرده که در عین ارجاع به اصل تصویر از تکرار آن می‌گریزد و بر سبک شخصی نقاش تکیه می‌کند. استفاده از بافت‌های غلیظ رنگی، که به صورت لایه‌لایه قرار گرفته و رد قلم‌مو را به خوبی نمایش می‌دهند در تضاد کامل با اصل نگاره و دقت به‌کار رفته در جزییات و رنگ‌های یکدست و تخت به‌کار رفته در آن است. از آن‌جا که درخشانی در آثار خود از نوعی بداهه‌پردازی پیروی می‌کند، برخی عناصر تصویری نسبت به اصل اثر دچار تغییر شده‌اند. این اثر که از نخستین تجربه‌های درخشانی در بازخوانی نگارگری ایرانی در نقاشی معاصر است، بعدها به جهان انتزاعی و رنگین نقاشی‌های بزرگ‌اندازه او منجر می‌شود.