محمود زنده‌رودی ملقب به «زنده» نقاش خاطرات و ارزش‌های فرهنگی است که عموماً آثارش را با تکنیک کلاژ و اکریلیک خلق می‌کند. وی فعالیت هنری را با جنبش سقاخانه و ساخت نقشبرجسته آغاز کرد و در دوره‌ای دیگر به تمامی به استفاده از فرم خوشنویسی ایرانی روی آورد و با رویکردی فرمالیستی خط و رنگ را درهم آمیخت. نقاشیخط‌های او آمیخته‌ای از وابستگی به ریشه‌های عمیق فرهنگی و ملی و نگاه نوستالژیک به آن‌ها و تکنیک نقاشی غربی و برآمده از تجربه زیسته اوست.
در آثار متأخرش به بازنمایی جلوه‌های آشنای شکوه ایران باستان روی آورده و با شیوه تکنیکی ویژه خود، تصویری از موزاییک‌کاری‌های متقدم را یادآوری می‌کند. در اثر حاضر، با استفاده از نمادهای آشنای تخت‌جمشید با نقشبرجسته‌ها، سرستون‌ها و اشکالی از فروهر و خط میخی، تصاویری آشنا برای هر ایرانی را بازنمایی کرده است. ابعاد بزرگ نقاشی به بازنمایی این شکوه باستانی کمک کرده است. این اثر نشان‌دهنده علاقه او به تاریخ و فرهنگ ایران و همچنین تلاشش برای پیوند هنر مدرن با میراث کهن این سرزمین است.
زنده‌رودی در اثر حاضر برآن است تا فضایی برای تأمل و تفکر در مورد تاریخ، فرهنگ و هویت ایرانی فراهم کند. استفاده از نمادهای ملی و فرهنگی، مانند تخت‌جمشید، در آثار زنده‌رودی، نشان‌دهنده دغدغه و نگرانی او به از دست رفتن هویت ملی و فرهنگی ایران است. در اثر حاضر، زنده‌رودی با ترکیب عناصر هنر سنتی ایران، مانند خطوط میخی و نقوش تخت‌جمشید، با رویکردهای مدرن هنری، اثری خلق کرده که می‌کوشد هم ریشه در گذشته داشته باشد و هم به زبان روز سخن بگوید.