آهن
48×31×98 سانتی‌متر
تاریخ اثر: 1353
تک نسخه

- تصویر اثر در کتاب "گزیده آثار ژاره تباتبایی" به چاپ رسیده است.

با اینکه مجسمه‌سازی در هنر ایران سابقه چندانی ندارد، اما ژازه تباتبایی به تنهایی سهم قابل توجهی در جریان‌سازی مجسمه‌سازی نوگرای ایران دارد. در واقع پس از تجارب نئوکلاسیک ابوالحسن صدیقی و نگاه واقع‌گرایانه علی‌اکبر صنعتی به مجسمه، پرویز تناولی، ژازه تباتبایی و لیلیت تریان را باید از شاخص‌ترین پیشگامان مجسمه‌سازی مدرن ایران به شمار آورد. بیش از هر ویژگی دیگر، آنچه در مورد تباتبایی می‌توان اظهار داشت، تجربه هنر بازیافت و اسمبلاژ (جفت و جور کاری) است. ژازه خوب می‌داند چگونه تکه‌پاره‌هایی از آهن‌آلات دورریز را همچون مجسمه‌های پیش‌رو، اینچنین با ذوق و قریحه طنز و بسیار عاشقانه در جوار هم نشان دهد. در مجسمه‌سازی معاصر ایران، تنها اوست که مهره‌ای را به جای لب، چرخ‌دنده‌ای را به جای کمر و تسمه‌ای را به جای مو می‌نشاند تا ما باور می‌کنیم که در ورای این ظاهر سخت، روحی نجیب و مهربان آرامیده است.
استقلال فکری ژازه، پرهیز از کلیشه‌سازی و دوری از دیسیپلین‌ها، سبک‌ها و مرام‌های تعریف‌شده در مدرنیسم ایرانی، او را هنرمندی مستقل و دارای سبک شخصی معرفی کرده است.