امضا: «Massoud ARabshahi 86» (پشت اثر)
ترکیب‌مواد روی بوم
118×126 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1365

آثار مسعود عربشاهی را می‌توان بازخوانی کهن‌الگوها، اسطوره‌ها، خطوط باستانی، زبان‌های رمزی و اشکال نمادینی دانست که در تمامی ادوار کهن بشری تکرار شده‌اند، اما این بار آفریننده فضایی نو و معاصر برای مخاطب امروز هستند و ملموس و ادراک‌شدنی می‌نمایند.

علاقه به نقشمایه‌های کهن در تمدن‌های باستانی ایران، مصر و بین‌النهرین، عربشاهی را به مطالعه در عرصه‌هایی چون جواهرسازی، سفالگری، معماری، کنده‌کاری، نقش‌برجسته، اشیای فلزی، مفرغ‌کاری و نقوش اساطیری کشاند. درکنار تجربه‌ورزی عربشاهی در هنرهای مختلف و بهره‌گیری وی از عناصر تزیینی و نمادهای باستانی، می‌توان تجربیات او در طراحی و نقشه‌کشی از پلان بناهای تاریخی را نیز در خلق آثاری از این دست دخیل دانست. او در روند تولید اثر هنری، مواد و مصالح گوناگون را به هم می‌آمیزد و به بیانی شخصی در رنگ، بافت، شکل و ترکیب‌بندی دست می‌یابد که بی‌نظیر و منحصر به فرد هستند و همین موضوع ارزشمندی این آثار را افزون می‌کند.

نقاشی حاضر متعلق به مجموعه‌ای از مهمترین و در عین حال شناخته‌شده‌ترین نقاشی‌های عربشاهی است. به‌کارگیری زمینه بسترسازی شده با آلومینیوم، به نقاشی حالتی خاموش، رمزآمیز، پیچیده و نمادگرایانه بخشیده است. در اثر پیش رو گویی صحنه تجسم یافته، نه از رو به رو بلکه فضایی گسترده از بالاست که زمینه‌ای پهناور را شکل می‌دهد؛ بستری که توسط خطوط دقیق افقی و عمودی و مورب، به سطوح کوچک تقسیم شده‌اند. بسترسازی با ورق آلومینیوم، رنگ حاکم بر اثر را سبز مایل به خاکستری کرده و بیشترین قرابت را با هنر باستان خاورمیانه بازآفرینی می‌کند. همچنین استفاده حداقل از رنگ و فرم، نقاشی را تا مرزهای هنری مینیمالیستی سوق می‌دهد که در عین حال به دلیل نوع بافت، حال و هوایی اکسپرسیونیستی را در بطن خود دارد.

آرامش صحنه با خط مورب میانه، که به طرزی استادانه جسور و بی‌پروا می‌نماید، نوعی پویایی به اثر می‌بخشد و بدین‌سان عرصه‌ای برای رازورزی در اشکال هندسی که با نجوم و مدارهای ستاره‌شناسی در ارتباطند، آماده می‌شود. خطوط رمزگونه به رنگ طلایی و نارنجی به نوشته‌هایی باستانی و در عین حال علایم نقشه‌ها می‌مانند.